مدتی است مردم مسلمان کشور پاکستان که همین همسایه کناری دچار فاجعه ای خانمان بر انداز شده و سیل بیش از 20 میلیون جمعیت آن را دچار خسارت کرده و تاکنون بیش از یک هزار کشته متحمل شده اند . نمی دانم چقدر این سفره های افطاری در ادارات و سازمانها به بهانه جلسات و همایشها کار گشای مردم ایران باشد . یا سفره های اطعام دهه کرامت که با کارتهای دعوت چند صدتومانی برای رییس روساو گاهی با حضور افرادی که ظاهری بیکرامت دارند چه دردی از محرومین جامعه دوا می کند . چه خوب بود این هزینه ها به نان جویی تبدیل می شد وبه سفره مسلمانانی می رفت که چشم انتظار همیاری هم کیشانشان هستند . امروز هم سیل افغانستان را درهم نوردید . مردمی فقیر و گرسنه . بسیاری از مشکلات اینگونه را میتوان با کمی صرفه جویی مرتفع کرد . اما کو دلسوزی در مدیران مسوول که از شعارفارغ شوند و عمل کنند . راستی یادتان هست زلزله بم . عجب چادرهایی فرستاده بودند خارجیها . اتفاقی یکیشو توی پنج راه دیده میگفتند تا 300هزارتومان خریدو فروش شده ...
خاکریز
مطلب بعدی :
پدیده ای که پدیده شد
